Dzieci są doskonałymi obserwatorami. Obraz swojej choroby budują na podstawie zasłyszanych informacji, ale także w oparciu o niewerbalne sygnały odbierane od osób, które te informacje przekazują. Dzieci doskonale wiedzą, kiedy w kontakcie z nimi jesteśmy otwarci, prawdomówni i szczerzy.
Jeśli dziecko nie ma wystarczającego dla siebie zasobu informacji poszukuje ich na własną rękę poprzez:
Słuchanie i podsłuchiwanie wszystkiego co się przy nim mówi
Pytanie wprost kogoś z personelu
„Chwytanie w pułapkę” czyli zadawanie tych samych pytań różnym osobom
Pamiętajmy, że nie jesteśmy dla swoich dzieci jedynymi źródłami informacji o chorobie. Chronienie dziecka przed zagrażającymi zdaniem dorosłych informacjami może prowadzić jedynie do utraty jego zaufania i pogłębienia poczucie osamotnienia i zagubienia.
W oddziałach onko-/hematologii dziecięcej przyjmuje się zasadę informowania dziecka o rozpoznanej chorobie nowotworowej i sposobie leczenia.